اما اينكه در لحظه مرگ حضرت عزرائيل براى قبض روح حاضر می‏شود، امر مسلمى نيست. بلكه ظاهر قرآنى خلاف آن است. زيرا در قرآن چهار دسته آيات است كه به مرگ اشاره دارد:

دسته اول آياتى كه مرگ را مستقيما به خدا نسبت مى‏دهند: «الله يتوفى الانفس حين موتها خدا جان را در زمانه مدت آن مى‏گيرد»،(۲)

دسته دوم آياتى كه مرگ را به حضرت عزرائيل ملك الموت نسبت مى‏دهد: «قل يتوفاكم ملك الموت الذى و كل بكم بگو جان شما را فرستند مرگ كه بر شما وكيل است، مى‏گيرد»،(۳)

دسته سوم آياتى كه مرگ را به فرستادگان الهى نسبت مى‏دهد: «توفّته رسلنا جان او را فرستادگان ما مى‏گيرد»،(۴)

دسته چهارم آياتى كه مرگ را به فرشتگان الهى نسبت می‏دهد: آيات ۲۸ و ۳۲ سوره نحل و ۹۷ سوره نساء.

دليل اين اختلاف نسبت‏ها اين است كه مراتب و اسباب مرگ مختلف است. ملائكه (يا همان فرستادگان الهى) علت نزديكتر و سبب قريب مرگ هستند كه مأمور از طرف ملك‏الموت هستند. و حضرت عزرائيل ما فوق آنها و فرمانده آنهاست كه او نيز، مستقيما از خدا دستور مى‏گيرد و به ملائكه دستور مى‏دهد. خلاصه اينكه فرمانده اصلى خداست و فرمانده ميانى حضرت عزرائيل و اقدام كننده ملائكه هستند،(۵)

(۱) (معاد استاد مطهرى، انتشارات صدار، ص ۵۳ ۳۵).
(۲) (زمر/ ۴۲).
(۳) (سجده/ ۱۱).
(۴) (انعام/ ۶۱).
(۵) (الميزان، ج ۱۶، ص ۳۷۶ و تفسير نمونه، ج ۱۷، ص ۱۴۰ ۱۳۹). پرسمان

منبع: hadana.ir

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: